Kminek - całe nasiona lub mielone

kminek należy do rodziny baldaszkowatych (Apiaceae), w skład której wchodzi wiele gatunków roślin bogatych w olejki lotne. Jego nasiona w kształcie sierpa to jedna z najstarszych przypraw kuchennych, znana już w starożytnym Egipcie. Współcześnie znanych jest blisko 25 gatunków kminku, które spotyka się głównie w Europie, Ameryce Północnej i Afryce. Wśród nich najbardziej znane są m.in. kmin rzymski (kramny), kmin polny (zwyczajny), kmin karyjski, kmin egipski. Kminek jest rośliną dwuletnią, wytrzymałą na mróz, dorastającą do około 80 cm wysokości. Owoce pojawiają się latem. Najlepiej rośnie na żyznych glebach gliniastych. Kminek uprawiany jest w Europie, Afryce Północnej, w krajach byłego Związku Radzieckiego, Azji Mniejszej, Indiach, USA. Szczególnie rozległe powierzchnie upraw znajdują się w Holandii, Niemczech, Polsce i w Maroku. Kminek ma dość ostry zapach i nieco piekący, korzenny, gorzkawy smak. W połączeniu z owocami lub warzywami przybiera delikatny odcień zapachu cytryny.
Kminek zawiera duże ilości olejku lotnego, tłuszczu, flawonoidów, związków białkowych, cukrów, witamin, kwasów organicznych.
Kminek jest popularny w kuchni śródziemnomorskiej i żydowskiej. Owoce kminku używa się w całości lub mielone. Mielonym kminkiem przyprawia się potrawy nie gotowane, czyli sałatki, pasty, sery (żółte i białe). Natomiast owoce kminku dodaje się do różnych wypieków - chleba, bułek, słonych paluszków itp. Można też nim przyprawiać buraki, marchew, słodką i kwaszoną kapustę, ziemniaki, kiełbasy, wszystkie gatunki tłustych mięs (np. wieprzowina), ryby (zwłaszcza gotowane) oraz raki. Dodaje się go również do wielu zup (grzybowej, ziemniaczanej, kapuśniaku). Bez kminku trudno wyobrazić sobie przygotowanie baraniny. Bywa on także używany do aromatyzowania likieru kummel oraz wielu wódek (kminkówka).
Kminek zapobiega przede wszystkim wzdęciom, hamuje rozwój niektórych bakterii, ułatwia trawienie, znosi skurcze żołądkowo-jelitowe, działa moczo-wiatr-mlekopędnie.